Erica Uhlenbeck
Erica Uhlenbeck (1947, Djakarta) studeerde beeldhouwkunst aan het San Francisco Art Institute en deed daar eind jaren 1970 vervolgens een master fotografie.
Tussen 1982 en 1992 woonde en werkte ze voornamelijk in Amsterdam. Toentertijd maakte ze ‘geconstrueerde fotografie’, verwant aan andere kunstenaars als Henk Tas en Teun Hocks, waarbij fotografie een middel is in een multimediaal kunstwerk waarin ook schilderkunst en collage een rol spelen.
Terug in de Verenigde Staten, in New York City, richtte Uhlenbeck zich op het portretteren van schooljeugd. Daarbij was ze aanvankelijk geïnteresseerd in het contrast tussen, en de ironie van, sociaal privilege en de realiteit van de machteloosheid van jongeren in het algemeen en vooral die van de African American en Hispanic jongens en meisjes in de Amerikaanse samenleving.
Hun portretten werden afgedrukt samen met gefotografeerde historische schilderlijsten uit museum collecties, als een gebaar van omkering.
Al snel werden de portretten minder geconstrueerd, zoals de drie werken van De Haagse Hogeschool. Dat maakt de portretten heel direct, alsof je er zelf bij bent.