Michel François

Michel François (1956, Sint-Truiden, BE) noemt zichzelf beeldhouwer maar zijn oeuvre bestaat zowel uit fotografie, videowerk als installaties. In zijn vroege fotowerken uit de jaren ’80 en ’90 richt hij zijn camera op mensen in beweging, bijvoorbeeld draaiend of springend, of de mens in aanraking met objecten, zoals het aantrekken van een trui of het gooien van een bal.

Zijn vader was schilder en zijn moeder danseres en beeldhouwer. Dat heeft hem beïnvloed, want zijn eigen beeldend werk lijkt ergens tussen het twee- en driedimensionale te liggen. Hij is vooral geïnteresseerd in de tekens van het leven, zoals alledaagse gebruiken, gewoontes, beelden, geluiden en gebaren.

Het werk van François is van een poëtische eenvoud, zowel qua idee als uitvoering. In zijn kunst gebruikt of fotografeert hij alledaagse voorwerpen op zo’n manier dat ze een dubbele lading krijgen, bijvoorbeeld omdat ze persoonlijke of poëtische associaties oproepen. Bijzonder is ook de manier waarop hij het tactiele zichtbaar of zelfs voelbaar weet te maken.

Zijn foto’s triggeren andere zintuigen dan alleen de ogen of hij prikkelt de toeschouwer doordat zijn werk beelden uit het onderbewuste oproept. Een boomstam lijkt op een beest. Gaten in de mouwen van een trui worden ogen.