Wijnanda Deroo
Oaxaca
Wijnanda Deroo verwierf bekendheid met foto’s van landschappen en interieurs waarin mensen ontbreken. Rond haar verhuizing naar New York, in 1989, richtte ze haar camera aanvankelijk op die stad, waaronder een stuk niemandsland langs de East River in Brooklyn bij nacht. Uit deze serie, waarvan De Haagse Hogeschool twee voorbeelden bezit, wordt onmiddellijk duidelijk hoe desolaat en onwezenlijk ‘the city that never sleeps’ kan zijn.
Medio jaren 1990 schakelt Deroo over op kleurfotografie. Dat blijkt onder meer uit de serie die ze toen maakte gedurende een reis door Mexico. Ook zonder mensen zijn deze ruimtes intrigerend, vanwege hun clustering van voorwerpen. Zelf wijst Deroo op het belang van compositie, het licht, kleur en de grote formaten van haar foto’s. “Als je naar een door mij gefotografeerde ruimte kijkt, wil ik dat je het gevoel hebt dat je in die ruimte staat.”
In feite maakt Deroo portretten van ruimtes die op zichzelf staan. De drie tjokvolle interieurs, waaronder dit (gesloten) winkeltje, leveren prachtige kleurcombinaties op: een visueel spel tussen herkenbare spullen en compositorische elementen.