Na een opleiding tot apothekers-assistent begon Ed van Wijk zijn carrière met portret- en bruidsfotografie. Terwijl hij later vooral in zwart-wit zou gaan werken, maakte hij voor zijn eerste grote opdracht in 1939 kleurenopnamen van de glas-in-loodramen in de Sint Janskerk te Gouda.
Dankzij Simon Carmiggelt werd hij in 1940 vast fotograaf van het Residentie Tooneel – later de Haagse Comedie. Pas in 1989 bleek dat Van Wijk naast Menno Huizinga in de oorlogsjaren ook veel illegaal in Den Haag had gefotografeerd. Met vele andere fotografen was hij in 1953 getuige van de watersnoodramp en maakte daar zijn iconische foto van een vrouw met twee kinderen onder een deken. Ingekleurd en gemonteerd op een beeld van het overspoelde rampgebied, haalde deze foto zelfs de omslag van de Paris Match.
In de jaren 1954 tot 1963 publiceerde hij bij de Haagse Uitgeverij W. van Hoeve een reeks fotoboeken over Nederland, Den Haag, Scheveningen, Madurodam, Amsterdam, Rotterdam, Leiden en Friesland. Mede op grond van zijn publicaties werd hij in 1957 docent fotografie aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.
Daarnaast doceerde hij vanaf 1959 aan de Haagse School voor Fotografie en Fototechniek en volgde in 1964 zijn benoeming als docent aan de Academie in Arnhem. In 1970 schreef hij een driedelige schriftelijke cursus fotografie voor de Leidse Onderwijsinstellingen.
Tot zijn pensionering in 1982 drukte hij zo een stempel op vele generaties jongere fotografen. Bovendien was hij actief in het verenigingsleven door zijn kernlidmaatschap van de Nederlandse Fotografen Kunstkring (1952-1963) en de GKf (1961-1965).
