Over werkkamers, kunst en schwung

Karina Taselaar en Hanneke Feije, docenten rechten, over het werk van Willem Hussem

Na wat speurwerk blijkt dat het schilderij van Willem Hussem (op de foto met kunstadviseur Jurriaan van Kranendonk links en participatieadviseur Jennefer Verbeek rechts) een tijd op de kamer heeft gehangen van docenten rechten Karina Taselaar en Hanneke Feije, in de tijd dat ze samen op één kamer werkten. Op 13 juli 2021 spraken we Karina en Hanneke over wat het werk voor hen heeft betekend.

Wanneer hadden jullie dit werk op jullie werkkamer?
Karina: Oktober 2019 is het weggehaald, het heeft er denk ik twee jaar gehangen.

Hoe kwam het daar terecht?
Karina: Jurriaan van Kranendonk (kunstadviseur van de school, red.) die ik als galeriehouder kende stond een keer in de kunstopslag, naast onze kamer. Jurriaan suggereerde toen om het werk in onze kamer te hangen, omdat hij het zonde vond dat het niet te zien was en meende dat het “bij ons in goede handen was”.
Hoe keken jullie er in het begin tegenaan?
Karina: het was even wennen, maar het was echt een verrijking van het interieur. Ook wel chique om zo’n werk op de kamer te hebben hangen.
Hanneke: Ik was toen net nieuw op de Haagse Hogeschool. De kamer had uitzicht op de binnentuin, een beetje een grijs uitzicht. Dit werk bracht dus wel schwung, met die prachtige rode streep erdoor.
Dat rood was heel krachtig.
Karina: Toevallig kenden wij allebei het werk van Hussem al. Ik denk dat dit een laat werk is, omdat het zo minimalistisch is.

Wat vinden jullie nu van het werk?
Hanneke: Ik heb er goede herinneringen aan. Vanaf mijn bureau keek ik er op uit. Daardoor voelde ik me er steeds meer mee verbonden, in het begin deed het me niet zoveel.
Karina: Het is nog steeds prachtig. Je kijkt steeds naar het kunstwerk omdat het zo simpel is, dat beïnvloedt je mening. Ook het feit dat het in je werkkamer hangt heeft veel invloed.

Hebben jullie veel reacties gehad?
Hanneke: Het riep soms hele sterke reacties op! Toen een jong kind van een collega het zag wilde het er direct aan zitten.
Karina: Niet ieders blik viel er altijd meteen op, soms vroeg ik weleens: Heb je de Hussem hier gezien? Dan was het wel onderwerp van gesprek en voor ons zelf was het zeker een verrijking.

Hebben jullie echt een band ontwikkeld met dit kunstwerk?
Hanneke: Zeker, je krijgt denk ik ook snel een band met een goed werk.
Karina: Voor mij was het echt bijzonder. Ik had nooit eerder een olieverf of een echt doek thuis of in mijn werkkamer gehad, dat is al iets, dat speelt mee. Ik denk dat het anders was geweest met een foto achter glas.
Hanneke: Het is een onderdeel van onze gedeelde werkgeschiedenis, dat maakt ook dat we er een band mee hebben.

Zou een ander kunstwerk dat ook kunnen?
Karina: Dat denk ik wel.
Hanneke: Ja, alleen wel op een andere manier.

Hangt er nu kunst in jullie werkkamers?:
Hanneke: Nee, niks, er is alleen ruimte voor whiteboards en kasten.
Karina: Ja, het is best een kale toestand.
Hanneke: Op de gang hebben we wel nog ruimte.
Karina: Ja, er is wel een inham met een zitje.
Hanneke: In de spreekkamers zou ook wel eens wat kunnen hangen.
We missen de kunst wel op onze afdeling, kunnen we niet iets nieuws krijgen?